Η τελευταία μοιρασμένη πρωτεύουσα...

Η ιστορία της διαίρεσης της Λευκωσίας και κατ' επέκταση της Κύπρου πάει πολλά χρόνια πίσω, στις 21 Δεκεμβρίου 1963, όταν ξέσπασαν ταραχές μεταξύ των δύο κοινοτήτων και με την Τουρκία να απειλεί με επέμβαση στη Μεγαλόνησο. Η Μεγάλη Βρετανία δεν έχασε την ευκαιρία και επέβαλε ένα από τα παλιά της σχέδια, για το διαχωρισμό μεταξύ ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών περιοχών.

Η οριοθέτηση της διαχωριστικής γραμμής ανατέθηκε στον βρετανό υποστράτηγο Πίτερ Γιανγκ, ο οποίος τη χάραξε πάνω στο χάρτη με ένα πράσινο μολύβι, με αποτέλεσμα να πάρει το όνομα 'Πράσινη Γραμμή' και είχε σκοπό να αποτρέψει κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η φύλαξή της ανατέθηκε στους κυανόκρανους του ΟΗΕ από το Μάρτιο του 1964, οι οποίοι την επιτηρούν ακόμα και σήμερα και το πλάτος της ποικίλλει από λίγα μέτρα στη Λευκωσία έως κάποια χιλιόμετρα κοντά στο χωριό Αθηένου. Ονομάζεται επίσης Νεκρή ζώνη και Γραμμή κατάπαυσης του πυρός.

Η 'Πράσινη Γραμμή' εκτεινόταν αρχικά στη Λευκωσία και χώριζε την πρωτεύουσα της Κύπρου σε δύο τομείς. Στη συνέχεια επεκτάθηκε και οριοθέτησε τους έξι τουρκοκυπριακούς θύλακες. Τέσσερα χρόνια αργότερα η ένταση χαλάρωσε και άνοιξαν οι οδοί Λήδρας και Ερμού, ώστε να εξυπηρετούνται οι Τουρκοκύπριοι που εργάζονταν στον ελληνοκυπριακό τομέα.

Όλα όμως άλλαξαν στις 15 Ιουλίου 1974, με την τουρκική εισβολή. Μετά τον 'Αττίλα 2', στις 14 Αυγούστου 1974, η 'Πράσινη Γραμμή' επεκτάθηκε σε μήκος 300 χιλιομέτρων, χωρίζοντας τις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.